20 November 2008 / Redactie / Algemeen

door Marco Jansen
bron Het Kontakt

"Dit is altijd mijn club gebleven"

Henk Drost is toe aan zijn derde episode als trainer van VVOG. Als 35-jarige assistent-trainer van het tweede elftal verving hij in het seizoen 1994-1995 na vijf duels de ontslagen Peter de Graaf en leidde hij VVOG van de onderste plaats naar een positie in de middenmoot. Ook in het seizoen 2001-2002 was Drost eindverantwoordelijke, maar op die periode kijkt de coach met minder plezier terug. Ondanks een vierde plaats op de ranglijst moest Drost al in november van dat jaar het veld ruimen. Rancune is hem echter vreemd: “Dit is altijd mijn club gebleven. De dingen gaan zoals ze gaan en ik wil daar niet teveel meer bij stil staan.”

Drost is na zestien jaar gepokt en gemazeld in het trainersvak en leerde ook de schaduwzijde kennen. De Harderwijker had succes bij clubs als Lunteren, ASV Dronten en Go Ahead Kampen, maar kende teleurstellingen bij Zwart Wit’63, FC Horst en NSC. “Sommige keuzes zijn voor mijn eigen carrière niet gelukkig geweest. Het was in een aantal situaties naïef van mezelf om bij een club binnen te stappen. Zo hadden zowel Zwart Wit als NSC net twee promoties van de derde naar de eerste klasse achter de rug en was er sprake van een onrealistisch verwachtingspatroon. In werkelijkheid bleek het voor Zwart Wit een heel zwaar jaar te worden en heeft NSC op te grote voet geleefd. De club degradeerde na mijn vertrek alsnog en moet nu opnieuw beginnen doordat veel sponsors en spelers zijn weggegaan. Bij Horst, overigens een geweldige club, ben ik in de eindfase zelf weggegaan in het belang van de club. Ik kreeg ze niet meer in beweging en gelukkig zijn ze er daarna in gebleven. Bij deze clubs ben ik niet beschadigd weggegaan, maar hierna wilde ik willens en wetens geen hoofdtrainer meer zijn om rust in mijn lichaam te krijgen.”

Omdat het voetbal bleef trekken, belandde Drost tijdens zijn ‘sabbatical year’ vorig jaar bij de B1 van VVOG en kreeg hij voor dit seizoen de A1 onder zijn hoede. “Ik wilde in de schaduw mijn hobby uitoefenen, want ik ben trainer geworden omdat ik dit met heel veel plezier doe”, aldus de ex-speler van VVOG en Sparta Nijkerk. “Toen ik terug bij VVOG kwam, ervoer ik dat als een reünie, het was net alsof ik niet weg was geweest. Het warme gevoel dat ik kreeg had ik ook nodig, want ik moet me thuis voelen bij een club.” Na de trieste aftocht van Jan Boes zat VVOG opnieuw om een hoofdtrainer verlegen en liet Drost zich toch verleiden tot een terugkeer als hoofdcoach. “Eigenlijk weet ik ook niet waarom ik hier in stap, het is waarschijnlijk toch de verslaving. Ik vroeg me af of ik het wilde en waarom dan wel maar daar vond ik eigenlijk geen antwoord op.” De coach is echter vastbesloten om voor Boes een goede resultaat neer te zetten. “Dit is vooral zijn groep waar hij heel veel invloed op heeft gehad. Jan heeft zijn nek uitgestoken, ik heb dit van dichtbij meegemaakt. Hij heeft meer dan zijn steentje bijgedragen en heeft zelfs de steen aan het rollen gebracht, want bij VVOG moest er heel veel opgebouwd worden. Degene die hem bedreigd heeft is geen supporter maar een voetbalvandalist. Nu ik dit zeg, word ik er weer boos over, want het is heel erg triest dat hij dit niet mag afmaken. Hij was er dag en nacht mee bezig. Veel mensen beseffen niet wat het betekent als je dat ineens afgenomen wordt. Ik hoop dat we voor hem succesvol kunnen zijn.”

Of Drost ditmaal wel de goede keuze heeft gemaakt, kan hij niet zeggen. “Ik doe veel op mijn gevoel. Zoals ik al eerder zei is dat ook een stukje naïviteit, maar dat is ook wel mijn kracht. Ik heb de steun van de club en het vertrouwen van de omgeving om er iets moois van te maken. Ik krijg er ook de tijd voor, want de club wilde dat ik ook volgend seizoen hoofdtrainer ben. Maar mocht Jan besluiten ooit terug te keren, is het voor mij een kleine moeite een stap terug te doen.”

 

Nieuwsoverzicht Archief