VVOG bewees vanmiddag dat hard werken wordt beloond. Hoewel Jong Twente de betere voetballers in huis had, was het toch VVOG dat met de eer ging strijken. Het voetballend vermogen uit Twente delfde het onderspit tegen de Harderwijkse onverzettelijkheid.

Het erg jonge Twente liet zijn kwetsbaarheid in de 11de minuut voor het eerst zien. Pernelly Biya wist zijn man uit te spelen en forceerde een corner. Met het centrale verdedigingsduo Muller en Hop voor de goal was het meteen paniek in de Twentse gelederen. Die fysieke overmacht (mannen tegen jongens) bleek in het vervolg van de wedstrijd steeds in het voordeel van de thuisclub te werken. 

Maar wat hadden veel spelers moeite met de kwikzilverige talenten uit Tukkerland (overigens veel talenten bleken noch Twents noch Nederlands te spreken). Hun handelingssnelheid en vaardigheid was een aantal Harderwijkers zeker in de eerste helft wat te veel. Het middenveld had de grootste moeite aan te klampen. Gelukkig kon VVOG ook deze wedstrijd weer bogen op een ijzersterke verdediging waardoor het zicht op een overwinning nooit zou vertroebelen.

De eerste helft leverde beide partijen nauwelijks doelrijpe kansen op. VVOG was gevaarlijk bij corners en vrije trappen, maar voetbalde zich zelden combinerend door de laatste linie van Jong Twente. Spits Frank Hol kon nauwelijks worden bereikt vanuit het middenveld en ook van de flanken kwam onvoldoende aanvoer. 

VVOG kwam pas in de 40ste minuut echt in het nauw toen een vloeiende aanval van Jong Twente de achterhoede uiteen reet. De doelpoging was evenwel iets te onzuiver. Een minuut later was het de weer puik keepende Frans Koornberg die zijn niet geringe talenten moest aanwenden na een pegel van de beste speler van Jong Twente Jonathan Frimann (zoon van de oud-Anderlechtspeler en Deens international Per Frimann; https://nl.wikipedia.org/wiki/Per_Frimann). Hoe goed die Jonathan is, kan Wesley de Klein u na vanmiddag wel vertellen.

Met geel voor Jeffrey Snijders, die geen gemakkelijke eerste helft beleefde, werd de rust gehaald.

De tweede helft was Frank Hol in de spits vervangen door Guido de Graaf. Met deze wissel werd VVOG wat sterker. De bal werd beter in de ploeg gehouden. Fysiek was er nu in de voorhoede iets meer power en door de lucht werden duels gewonnen. Dat leverde in de 50ste minuut een corner op die door Wilko Braam keihard maar net naast werd gekopt. 

Het bleek de start van een betere tweede helft van de zijde van VVOG. Het was in de 52ste minuut ook meteen raak. Een prachtcombinatie tussen Wilko Braam en Pernelly Biya werd fraai afgerond door de laatste (1-0). 

VVOG kreeg meer grip op de tegenstander en ging door met zijn - naar de omstandigheden zo aanvallend mogelijke - strijdwijze. De 1-0 voorsprong werd in de stijl van de nieuwe trainer Hans van Arum verdedigd door aan te vallen. Dat was wennen voor spelers en publiek maar het beoogde resultaat werd daarmee over de streep getrokken. Er werd keihard gewerkt. De verdediging stond als een huis en als er eens gevaar dreigde stond er de roze panter in het zwart. Hij zorgde enkele minuten voor tijd met een schitterende redding op een gevaarlijk afstandsschot voor de verdiende zege op basis van de betere tweede helft.

Onder het vanmiddag wel heel toepasselijke “Bloed, Zweet en Tranen” van André Hazes zochten de spelers de kleedkamers op. 

Met 7 punten uit 3 wedstrijden is het lekker koplopen.