28 Mei 2018 / Redactie / Jeugd

Een terugblik op het seizoen van VVOG JO19-1 door de ogen van aanvoerder Dani van Dijk.

Begin van het seizoen vroeg de trainer ‘ wat is onze doelstelling voor dit seizoen?’ Veel spelers riepen gelijk ‘ kampioenschap’ of ‘ top 3 zou mooi zijn’. 

Hoe we de voorbereiding in gingen, verliep goed naar mijn zin, we leerden elkaar beter kennen. En hadden een luxe probleem op bepaalde posities.

Toen eenmaal  de competitie begon, ging het bergafwaarts met het team. We groeiden uit elkaar alsof het gewoon was,. Er werden eilandjes gecreëerd en de resultaten werden steeds minder. Persoonlijk had ik dit nog nooit mee gemaakt in mijn jeugdcarrière en het was dan ook erg moeilijk om in die fase te zitten en er weer uit te komen. We pakten weinig punten en iedereen vroeg zich af: “wanneer komt het goed? Wanneer laten we weer eens zien wat we waard zijn?”

Ik kan me de trainingsweek van week 14 nog goed herinneren. Het was de aanloop naar de wedstrijd tegen de koploper. We trainden goed en ik zag eindelijk weer eens een teambinding met glimlachende gezichten. We gingen vol vertrouwen naar Genemuiden.

Ondanks het resultaat stonden we er weer eens als team en vochten we voor elkaar.

in week 15 stond spakenburg op het programma. Ook deze trainingsweek waren we goed bezig en gingen we met vertrouwen de wedstrijd in. We kwamen 1-0 voor door een mooie assist van mark en doelpunt van mijzelf. Ik moet bekennen dat mijn emoties hoog opliepen op dat moment, dat omdat het gevoel  eindelijk weer terug was om op voorsprong te komen en het vertrouwen in elkaar ook steeds meer toenam. We wonnen de wedstrijd met 2-1 en gelukkig was dat eindelijk de start van onze puntenreeks. We pakte 13 punten uit 5 wedstrijden en opeens stonden we op plek 6 en ook nog bovenaan in de 3de periode. Wie had dat gedacht.

De wedstrijd van 26 mei tegen SDV Barneveld was dan ook erg cruciaal voor ons. Als we wonnen pakten we de 3de periode, bij gelijk spel handhaving en bij verlies nacompetitie om in de 4de divisie te blijven. We kwamen met 0-1 achter en ondanks dat, bleven we werken en motiveerden we elkaar. Dat beloonde ons met een 1-1 en zelfs 2-1. We kregen net voor de rust de 2-2 tegen en dat was niet prettig vlak voor rust. In de kleedkamer sprak de trainer ons toe en spraken de spelers elkaar toe. Ik keek om me heen en zag bij elke speler gespannen gezichten. We gingen de 2de helft goed in en ook daar beloonden we weer ons werk. De benutte penalty werd er strak ingeschoten door Mikey. En ook bij dat doelpunt vierden we het gezamenlijk.

Uiteindelijk eindigde de wedstrijd in een 3-3 en dat betekende net geen periode titel, maar wel dat de JO19-1 ook volgend seizoen te zien is in de 4de divisie, waar het ook thuis hoort.

We hebben een bizar seizoen meegemaakt, we kregen allemaal signalen naar ons toe van buiten af. Wanneer we weer eens goed voetbal lieten zien? We hebben veel gesprekken gehad; gezamenlijk maar ook 1 op 1. We zijn blij dat we nu dit signaal kunnen afgeven, dat we onze voeten hebben laten spreken en dat we hebben laten zien dat in welke lastige periode je ook zit met je team dat vertrouwen in elkaar erg belangrijk is.

Ik wil bij deze de staf en het team bedanken. We hebben het samen gemaakt en ons gehandhaafd. We konden meer bereiken maar na alles wat we hebben doorstaan, is dit prachtig hoe we het afsluiten. Na hard werken en jezelf belonen is alles mogelijk.

Daarnaast wil ik ook de jongens van de JO17-1 bedanken die bij ons halverwege seizoen zijn aangesloten. De onderlinge concurrentie werd zo meer geprikkeld waardoor we harder gingen werken voor elkaar. De jeugd is afgesloten nu en het laatste seizoen zal nooit vergeten worden.

Dani van Dijk

Nieuwsoverzicht Archief